Σύνδρομο Μυνχάουζεν: απαντήσεις

Απάντηση του Δημήτρη Παπαδημητριάδη, σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις για την επίκαιρη υπόθεση τριών θανάτων αδελφών στην ίδια οικογένεια σε κοντινό χρονικό διάστημα.

Το σύνδρομο Μυνχάουζεν (απευθείας ή διά αντιπροσώπου) πήρε το όνομά του από το γνωστό παραμύθι «Οι φανταστικές περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν στη Ρωσία» (1785) του Γερμανού παραμυθά Ρούντολφ Ράσπε, στο οποίο ο ήρωας Βαρώνος Μυνχάουζεν αφηγείται υπερβολικές και σουρεαλιστικές ιστορίες όπου υποτίθεται ότι πρωταγωνίστησε.

To σύνδρομο Μυνχάουζεν αφορά σε ανθρώπους που δημιουργούν κατ΄επανάληψη και τεχνιέντως ορισμένα ιατρικά σημεία, ή σκαρφίζονται μη υπαρκτά συμπτώματα για τον εαυτό τους (απευθείας) ή για συγγενείς τους (δια αντιπροσώπου), με σκοπό την επίσκεψη σε ιατρούς. Το κάνουν γιατί χρειάζονται να νιώθουν ότι έχουν συνέχεια την προσοχή και την φροντίδα των άλλων, όπως των οικείων τους ή και των ιατρών και πιστεύουν και οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό στα σημεία και στα συμπτώματα που έχουν δημιουργήσει, αλλά όχι εξαιτίας του φόβου τους για αυτά.

χρειάζονται να νιώθουν ότι έχουν συνέχεια την προσοχή και την φροντίδα των άλλων

Δεν το κάνουν για την αποζημίωση πχ. από ασφάλειες ζωής, είτε για άδειες από τη δουλειά τους, ούτε εξαιτίας Άγχους Ασθενείας (υποχονδρίασης) όπου ένας άνθρωπος ανησυχεί αδιάλειπτα για μη υπαρκτά προβλήματα υγείας. Επίσης, αυτό το σύνδρομο δεν αφορά σε πραγματικές καταστάσεις υγείας, όπως εν προκειμένω τα πραγματικά νοσήματα των παιδιών της οικογένειας στην Πάτρα που απασχολεί την επικαιρότητα. Αυτά τα δύστυχα παιδιά είχαν αληθείς διαγνώσεις από ιατρούς.

Η περίπτωση να κατέληξαν από δόλο και όχι από τις επιπλοκές των νοσημάτων τους δεν μπορεί να είναι σχετική με το σύνδρομο Μυνχάουζεν δια αντιπροσώπου αλλά με εντελώς διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις. Η χρήση αυτής της διάγνωσης είναι λοιπόν εσφαλμένη εδώ.

Ωστόσο είναι αδόκιμο και επιεικώς άκομψο να εικάζουμε οι ειδικοί οτιδήποτε ενόσω μία υπόθεση τελεί υπό διερεύνηση.