Στη δουλειά μας, ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με ιστορίες που διαλύουν βεβαιότητες και αλλάζουν ζωές. Ανάμεσα σε αυτές, ξεχωρίζουν κάποιες που περιλαμβάνουν τη βαθιά ανατροπή της συζυγικής σχέσης, όχι μόνο λόγω της απιστίας, αλλά και εξαιτίας της αποκάλυψης μιας αλήθειας που είχε μείνει θαμμένη για χρόνια: ο σύζυγος έχει παράλληλη σχέση με άτομο του ίδιου φύλου.
Η “Μαρία” είναι 42 ετών, μητέρα δύο παιδιών και βρίσκεται σε έναν γάμο που λειτουργούσε χωρίς μεγάλες εντάσεις. Όμως, μια σειρά από τυχαίες ανακαλύψεις, μηνύματα στο κινητό του συζύγου της, αλλαγές στη συμπεριφορά του, την οδηγούν σε μια αποκάλυψη: Ο άνδρας της έχει σχέση με έναν άλλον άνδρα. Η “Μαρία” βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπη με έναν διπλό πόνο: αυτόν της προδοσίας και αυτόν της αμφισβήτησης της ίδιας της πραγματικότητάς της.
Τα συναισθήματα
Η πρώτη αντίδραση είναι συχνά ένα εκρηκτικό μείγμα σοκ, θυμού, θλίψης, ταπείνωσης και σύγχυσης. Η απιστία από μόνη της είναι ήδη μία οδυνηρή και τραυματική εμπειρία, αλλά όταν αφορά έναν σύντροφο που φαίνεται να κρύβει μια θεμελιώδη πτυχή της ταυτότητάς του, τότε η σύγχυση μεγαλώνει. «Ήμουν τυφλή όλα αυτά τα χρόνια;» «Παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που ποτέ δεν με αγάπησε πραγματικά;» «Τι σημαίνει αυτό για μένα ως γυναίκα;» Αυτές οι ερωτήσεις είναι σπαρακτικές και απόλυτα φυσιολογικές.
Οι έρευνες πάνω στην απιστία και τη σεξουαλική ταυτότητα των έγγαμων ανδρών δείχνουν ότι πολλοί από αυτούς δεν αποδέχονται εξαρχής την ομοφυλοφιλία ή τη σεξουαλική ρευστότητά τους. Κοινωνικές, οικογενειακές ή θρησκευτικές πιέσεις τούς οδηγούν συχνά ορισμένους άνδρες (και γυναίκες) σε ετεροφυλόφιλους γάμους που δεν θα ήταν η πρώτη επιλογή κάτω από άλλες συνθήκες. Μπορεί να αγαπούν τη σύζυγό τους, αλλά κρύβουν ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού τους (McGraw, 2019). Αυτό δεν σημαίνει ότι η προδοσία τους δικαιολογείται, αλλά βοηθά στο να κατανοήσουμε τη συναισθηματική πολυπλοκότητα της κατάστασης.
Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα σε αυτή τη θέση;
Να δώσει χρόνο στον εαυτό της να επεξεργαστεί τα συναισθήματα
Δεν υπάρχει ένας «σωστός» τρόπος αντίδρασης. Κάποιες γυναίκες νιώθουν την ανάγκη να μάθουν κάθε λεπτομέρεια, ενώ άλλες αισθάνονται την ανάγκη να απομακρυνθούν αμέσως. Το σημαντικό είναι να επιτρέψει μία γυναίκα στον εαυτό της να βιώσει όλα τα συναισθήματα χωρίς να κατηγορεί τον εαυτό της. Ο θυμός και η θλίψη είναι αναπόφευκτα στάδια (Kubler-Ross & Kessler, 2005), και είναι σημαντικό να τα αναγνωρίσει αντί να τα καταπιέσει.
Να αναζητήσει υποστήριξη
Η κοινωνική απομόνωση είναι μεγάλος κίνδυνος σε τέτοιες περιπτώσεις. Μια στενή φίλη, ένα υποστηρικτικό οικογενειακό μέλος ή η επαφή με έναν ειδικό της ψυχικής υγείας μπορεί να βοηθήσουν στη διαχείριση του πόνου και στη λήψη των αποφάσεων με μεγαλύτερη σιγουριά.
Να εξετάσει αν θέλει να διατηρήσει τη σχέση ή όχι
Ορισμένα ζευγάρια αποφασίζουν να παραμείνουν μαζί, ιδιαίτερα αν υπάρχει ακόμα αγάπη, σύνδεση και κοινή ζωή (Buxton, 2012). Άλλα συνειδητοποιούν ότι η καλύτερη επιλογή είναι ο χωρισμός. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστή απόφαση, αρκεί να ληφθεί με γνώμονα το καλό και των δύο.
Να επεξεργαστεί το πλήγμα
Ένα από τα πιο δύσκολα σημεία είναι η αίσθηση της απόρριψης. Πολλές γυναίκες σε αυτή τη θέση νιώθουν ότι δεν ήταν αρκετά «θηλυκές» ή ότι κάτι πάνω τους έκανε τον σύζυγο να στραφεί αλλού. Είναι κρίσιμο να κατανοήσουν ότι αυτό δεν έχει να κάνει με τις ίδιες ούτε αφορά την αξία τους. Αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό του συντρόφου τους, που δεν σχετίζεται με την προσωπική τους επάρκεια ή την ελκυστικότητα.
Είναι κρίσιμο να κατανοήσουν ότι αυτό δεν έχει να κάνει με τις ίδιες ούτε αφορά την αξία τους.
Να δώσει σημασία στη δική της προσωπική εξέλιξη
Μια τέτοια κρίση μπορεί να είναι η αφορμή για βαθύτερη αυτογνωσία. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας ή της προσωπικής ενδοσκόπησης, η γυναίκα μπορεί να ανακαλύψει τι είναι αυτό που θέλει από τις σχέσεις της στο μέλλον και πώς μπορεί να διαμορφώσει τη ζωή της με τρόπο που θα της προσφέρει ασφάλεια και πραγματική πληρότητα.
Τι γίνεται με τα παιδιά;
Αν υπάρχουν παιδιά, η αποκάλυψη της αλήθειας χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Δεν υπάρχει λόγος να γνωρίζουν λεπτομέρειες για τη σεξουαλική ζωή του πατέρα τους, αλλά η ειλικρίνεια – με τρόπο συμβατό με την ηλικία και τις ανάγκες τους – είναι απαραίτητη. Τα παιδιά μπορεί να βιώσουν σύγχυση, αλλά μέσα από σταθερή και ήρεμη προσέγγιση, θα κατανοήσουν ότι η οικογένεια μπορεί να αλλάζει μορφή, αλλά ότι την ίδια στιγμή δεν επηρεάζεται η αγάπη των δύο γονέων τους για εκείνα.
Ένα νέο κεφάλαιο ζωής
Για τη “Μαρία”, όπως και για κάθε γυναίκα που ζει κάτι παρόμοιο, η αρχική αίσθηση ότι ο κόσμος της καταρρέει είναι απόλυτα φυσιολογική και εύλογη. Όμως, η ζωή δεν σταματά εδώ. Με τον καιρό, και κατανόηση και υποστήριξη, θα βρει έναν νέο δρόμο, είτε αυτός περιλαμβάνει την επανεξέταση του γάμου είτε την έναρξη ενός νέου, αυτόνομου κεφαλαίου. Το σημαντικό είναι να θυμάται ότι η αξία της δεν καθορίζεται από τις επιλογές κανενός άλλου – και ότι η αγάπη για τον εαυτό της είναι το θεμέλιο για κάθε επόμενη σχέση.
Βιβλιογραφία
Buxton, A. P. (2012). The Other Side of the Closet: The Coming-Out Crisis for Straight Spouses and Families. John Wiley & Sons.
Kubler-Ross, E., & Kessler, D. (2005). On Grief and Grieving: Finding the Meaning of Grief Through the Five Stages of Loss. Scribner.
Sunder, Vaibhav. (2024). The Tangled Webs of Sexual Orientation and Marital Fidelity: A Multidimensional Perspective on LGBTQ+ Traumas and Societal Constructs.
