Οι διαταραχές πρόσληψης τροφής δεν αφορούν «μόνο το φαγητό», αλλά την εικόνα σώματος, τον έλεγχο, την αυτοεκτίμηση και βαθύτερες συναισθηματικές δυσκολίες.

Στο πρόγραμμά μας:

• γίνεται εξειδικευμένη αξιολόγηση της σωματικής και ψυχικής υγείας

• δημιουργείται εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο με ψυχοθεραπεία, παρακολούθηση βάρους και ιατρική παρακολούθηση όπου χρειάζεται

• παρέχεται εκπαίδευση και στήριξη γονέων, ώστε να ξέρουν πώς να βοηθήσουν το παιδί στο σπίτι

• συνεργαζόμαστε, όπου απαιτείται, με διαιτολόγο και άλλους επαγγελματίες υγείας

Στόχος μας είναι η ασφάλεια, η αποκατάσταση της υγείας και η επανασύνδεση του παιδιού με το σώμα και τις ανάγκες του, χωρίς ενοχή και ντροπή.

Ο αυτοτραυματισμός (π.χ. κόψιμο, χτύπημα, κάψιμο) είναι ένας τρόπος διαχείρισης έντονων, «αφόρητων» συναισθημάτων – όχι απαραίτητα επιθυμία για θάνατο, αλλά κραυγή βοήθειας.

Στο πρόγραμμα μας για τον αυτοτραυματισμό:

• διερευνούμε τα αίτια και τα συναισθήματα πίσω από τη συμπεριφορά

• διδάσκουμε εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης συναισθημάτων (δεξιότητες ρύθμισης συναισθήματος, ανοχής στη ματαίωση κ.λπ.)

• υποστηρίζουμε την οικογένεια να ανταποκρίνεται χωρίς πανικό ή ενοχοποίηση

• παρακολουθούμε στενά τον κίνδυνο αυτοκτονικότητας και, όπου χρειάζεται, οργανώνουμε πιο εντατική φροντίδα

Στόχος είναι ο έφηβος να μάθει να ζητά βοήθεια, να μιλά και να ανακουφίζει τον ψυχικό πόνο χωρίς να βλάπτει τον εαυτό του.

Η χρήση ουσιών και η επεισοδιακή κατάχρηση αλκοόλ στην εφηβεία συχνά συνδέονται με:

• πίεση από την παρέα

• χαμηλή αυτοεκτίμηση

• ανάγκη «διαφυγής» από άγχος, θυμό, θλίψη

• παρορμητικότητα και ανάγκη για έντονη διέγερση

Στο πλαίσιο του ειδικού μας προγράμματος:

• γίνεται αναλυτική αξιολόγηση του βαθμού χρήσης και του κινδύνου εξάρτησης

• εντοπίζονται οι ψυχολογικοί και οικογενειακοί παράγοντες που συντηρούν τη χρήση

• εφαρμόζονται ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις (π.χ. γνωσιακή–συμπεριφορική, κινητοποιητική συνέντευξη)

• υποστηρίζονται ενεργά οι γονείς στον καθορισμό ορίων και στη διαχείριση συγκρούσεων στο σπίτι

Όπου χρειάζεται, γίνεται συνεργασία με ειδικές δομές απεξάρτησης για πιο εντατικά προγράμματα.

Τα τυχερά παιχνίδια, το online betting, τα «φρουτάκια», αλλά και κάποιες διαδικτυακές συμπεριφορές (π.χ. gaming με στοιχεία στοιχηματισμού) μπορούν να λειτουργήσουν εθιστικά, ακόμη και σε ανήλικους.

Το πρόγραμμα για τον εθισμό στα τυχερά παίγνια περιλαμβάνει:

• αξιολόγηση του βαθμού εμπλοκής και των συνεπειών (σχολικές, οικογενειακές, οικονομικές)

• ψυχοθεραπεία με στόχο τη ρύθμιση παρορμητικότητας, την ενίσχυση αυτοελέγχου και την αντιμετώπιση της «σκέψης του τζόγου»

• συνεργασία με την οικογένεια για οικονομικά όρια, έλεγχο πρόσβασης και αλλαγή του οικογενειακού μοτίβου γύρω από το χρήμα και τον κίνδυνο

Δίνουμε έμφαση στην αποφυγή στιγματισμού και στην οικοδόμηση μιας νέας, πιο υγιούς σχέσης με την ευχαρίστηση και την ανταμοιβή.

Η παραβατική συμπεριφορά (κλοπές, βανδαλισμοί, επιθέσεις, εμπλοκή σε ομάδες υψηλού κινδύνου) σπάνια είναι «απλώς κακή συμπεριφορά». Συνδέεται συχνά με:

• συναισθηματική παραμέληση ή τραύμα

• συναισθήματα ντροπής, απόρριψης ή αδικίας

• ανάγκη για δύναμη, έλεγχο και αποδοχή από συνομηλίκους

• δυσκολίες στον αυτοέλεγχο και στη διαχείριση θυμού

Στο ειδικό πρόγραμμα:

• διερευνούμε τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς, όχι μόνο το «σύμπτωμα»

• εφαρμόζουμε παρεμβάσεις που στοχεύουν σε αυτορρύθμιση, ενσυναίσθηση, κατανόηση των συνεπειών των πράξεων

• δουλεύουμε με τους γονείς για σαφή και σταθερά όρια χωρίς ταπείνωση και σκληρές τιμωρίες

• όπου είναι χρήσιμο, συνεργαζόμαστε με σχολεία ή άλλους φορείς (με τη συγκατάθεση της οικογένειας)

Στόχος είναι η επανασύνδεση του εφήβου με την ευθύνη, τη σχέση και την προοπτική, όχι η «ετικέτα» του παραβάτη.